Իշխանության վերին օղակներում գտնվող չինովնիկների ծածկանուններն ակնարկելով հարցնում է Ա. Կարապետյանը...
«ՉԻ» նախորդ համարներում ներկայացրած «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանի «սուտ մատնությունների» շարքն այսօր ավարտում ենք: Ստորեւ ներկայացնում ենք ՆԺԿ ղեկավարի ներկայացրած եւս մի քանի հարցեր, որոնք ուղղված են Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին եւ Աղվան Հովսեփյանին, ինչի համար էլ քրեական գործ է հարուցվել նրա նկատմամբ:
Եվ այսպես, հիշեցնելով, թե 1999-ին ով ինչ պաշտոն ուներ Հայաստանում, Արամ Կարապետյանը հարց է տալիս գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին, թե ովքե՞ր օգտվեցին հոկտեմբերի 27-ի սպանություններից, ովքե՞ր դարձան առաջին դեմքեր, եւ չեղան խանգարողներ, ովքե՞ր են պայքարում նախագահի աթոռի համար: «Ես ժամանակ կունենամ անուն առ անուն ներկայացնելու նաեւ, թե ուժային կառույցներում, նախագահի աշխատակազմում, այլ երկրներում մարդիկ այդ դեպքից հետո ինչ պաշտոններ զբաղեցրեցին,- ասում է Արամ Կարապետյանն ու շարունակում իր հարցադրումները,- պրն Հովսեփյան, հետաքրքրվե՞լ եք արդյոք, թե այդ օրերին օտարերկրյա այլ դիվանագետներ եղե՞լ են Հայաստանում, թե ոչ: Արդյոք նրանք որոշակի դեպքերում չե՞ն ներկայացրել այդ եղեռնագործության տարբեր պատճառները: Եթե այդ ամենը կատարվել է որպես միջազգային հանրության կողմից դատապարտվող գործողություն, տեռորիստական ակտ է բնութագրվում, ի՞նչ եք կարծում, դրանից հետո որոշակի երկրների կողմից լռելյայն ընդունելը այն, ինչ կատարվում է Հայաստանում. ոչ լեգիտիմ Ռոբերտ Քոչարյան ու հիմա էլ փորձ է արվում Սերժ Սարգսյանին, չի՞ բնութագրում այն ամենը: Տրամաբանությունն ասում է, որ որոշակի դեպքերի համար ինչ-որ մարդիկ գուցե մասնակից են եղել այս ամենին: Ուզում եմ տրամաբանական կապը շարունակել: Պրն Հովսեփյան, եթե Մեղրու հարցի քննարկումից հետո կատարվել է այսպիսի բան, Դուք, որ ունեք բարձրագույն կրթություն, իսկապե՞ս որեւէ տրամաբանական կապ այս ամենի մեջ չեք տեսնում: Այդ դեպքում ես ձեզ կարող եմ ասել, ցավոք սրտի, Ժնեւում եթե Հեյդար Ալիեւը չհրաժարվեր ստորագրել այդ պայմանագիրը, որը բոլոր այն ուժերի կողմից, որոնք մասնակից են եղել, հավաստվել է, ապա այդ ծրագիրը կարող էր դառնալ նորմալ, գործուն ծրագիր: Եվ այդ պարագայում երեւի Դուք տրամաբանորեն այդ ամենը կկապեիք իրար հետ»: Այստեղ Արամ Կարապետյանը մի եզրահանգման է գալիս, որ կա'մ Աղվան Հովսեփյանն իսկապես չի ցանկանում տեսնել այդ տրամաբանական կապը, կա'մ այդ կապն այնպիսին է, որ յուրաքանչյուր մարդ, ով այն կտեսնի եւ կփորձի հետաքննել մինչեւ վերջ, նվազագույնը կզրկվի իր աթոռից:
Շարունակելով հարցադրումները, որոնք լուրջ տեղեկություններ են պարունակում, Արամ Կարապետյանն ընդգծում է. «պրն Հովսեփյան, ինչպե՞ս պատահեց, որ այդ գործով շատ կարեւորագույն վկաներ, միանգամից, հախուռն ձեւով, որպես մի խումբ, հայտնվեցին ԱՄՆ-ում: Մեր ունեցած տվյալներով` ներկայացուցիչներից մեկին, որը հստակ շփվել է այդ խմբի հետ, ուղղակիորեն դուրս են բերել ԱՄՆ, երկիր, որը տեռորիզմի դեմ է պայքարում: Ինչո՞ւ չեք փորձել այդ մարդկանց էքստրադիցիայով բերել ու պարզաբանել: Չէ՞ որ այդ մարդիկ կարեւորագույն վկաներ են: Եթե ձեր ցանկությունները իրավամբ ճշմարտացի են»: Ապա Նոր ժամանակների» ղեկավարը հիշեցնելով այն, որ իր նախորդ տեսահոլովակներին Աղվան Հովսեփյանը պատասխան էր ուղարկել, թե դրանցով հետաքրքրվելն իր իրավասությունների մեջ չի մտնում, այսպիսի առաջարկ է անում. «Պրն Հովսեփյան, հեռուստատեսությամբ ասեք, թե որն է ձեր իրավասությունների սահմանը: Այն, որ գծել են Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյա՞նը, թե՞ այն, ինչը նախատեսված է ՀՀ Սահմանադրությամբ եւ օրենքներով: Իսկ եթե սահմանները գծում են գործադիրի ներկայացուցիչները, այդ դեպքում դրանք կլինեն այնպիսին, որոնք դուք պաշտպանում եք»:
Արամ Կարապետյանը եւս մեկ անգամ հիշեցնում է Ռոբերտ Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին, որ արյունը երբեք չի կորում, որ երբեւէ չի եղել դեպք, երբ անմեղ մարդիկ, որոնք փորձել են պաշտպանել իրենց հայրենիքը, ընտանիքը, արժանապատվությունը, գնդակահարվել կամ սպանվել են, այդ արյունը կորել է: Նա նաեւ հիշեցնում է, որ միշտ փորձել են իրեն ծաղրել եւ ասել, թե «մենք ոչինչ չենք հասկանում քաղաքականությունից, որ ճանաչում էինք պետդումայի, կոնգրեսի պահակներին եւ այլն: Պրն Սերժ Սարգսյան, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի այցից հետո է՞լ հիմա նույնը պիտի կրկնեք, թե հիմա էլ մենք ասենք, որ դուք ընդհանրապես այնտեղ որեւէ մեկին չեք ճանաչում: Եւ միայն ձեր աթոռն է այնտեղ հարգանքի արժանի, ու հայ ժողովրդի նկատմամբ ռուսական տարբեր չինովնիկների ունեցած սերը: Բայց ի՞նչ կապ ունի, թե մենք ում ենք ճանաչում, իսկ դուք` ում: Դուք որպես մարդ, ՀՀԿ ղեկավար, քաղաքական եւ վարչական գործիչ, առանց որեւէ մեկին ճանաչելու, կարո՞ղ եք մի նորմալ միտք, բացի «Առաջ Հայաստան» կարգախոսից արտահայտել, որի հետ կա՛մ կարողանանք համաձայնվել, կա՛մ քննադատել, կա՛մ քննարկել, քանզի քաղաքականությունը պահանջում է ծրագրերի, մտքերի եւ բավականաչափ ուղենիշների ներկայացում: Պրն Քոչարյան, Դուք եւ ձեր լրատվական միջոցները 5 տարի շարունակ ինձ փորձել եք ներկայացնել որպես ՌԴ տարբեր ծառայությունների գործակալ, բայց հիմա պարզ է, որ ես Հայաստանի գործիչ եմ եւ որեւէ երկրի վրա չեմ աշխատում` բացի Հայաստանից: Ես լավ եմ վերաբերում ե՛ւ ՌԴ-ին, ե՛ւ ԱՄՆ-ին, ե՛ւ Ֆրանսիային, ե՛ւ Իրանին, որտեղ հայկական գաղութները կարողանում են հարստանալ: Բայց ես կամ ու մնում եմ Հայաստանի գործիչ: Ուզում եմ ձեզ հարց տալ, պրն Քոչարյան, ճանաչո՞ւմ եք արդյոք իշխանության վերին օղակներում աշխատող մարդու, որը երեւի թե ունի «Նարիմանով» ծածկանուն, որը, ասում են, ստացել է վաղուց, ո՞վ է այդ մարդը: Սերժ Սարգսյանին եմ ուզում հարց տալ: Ասում են, որ Հայաստանի վերին քաղաքական օղակներում կա մարդ, որը հիմա բավականին բարձր պաշտոն է զբաղեցնում, ունի «Սարդ» («Պաուկ») ծածկանուն, ո՞վ է այդ մարդը: Եվ ուզում եմ այն մարդուն, որը կոչված է հսկելու ամեն ինչ, հարց տալ. ինչո՞ւ Յուպիտեր, ինչո՞ւ եք վերցրել, «Յուպիտեր» ծածկանունը: Սա չի՞ բնորոշում ձեզ բոլորիդ: Որպես ՀՀԿ ղեկավար, որը շարունակությունն է Ազգային միացյալ կուսակցությանը, դուք ընդհանրապես ճանաչե՞լ եք Ստեփան Զատիկյանին, շփվե՞լ եք նրա հետ, որը Մոսկվայում մետրոն պայթեցնելու համար գնդակահարվեց...»:
Իսկ վերջում Արամ Կարապետյանը հավաստիացնում է, որ միեւնույն է, ժողովուրդը հաղթելու է, եւ եթե այնպես լինի, որ ուժային միջոցներով Սերժ Սարգսյանը դառնա ՀՀ նախագահ, ապա «ժողովուրդ, հիշեք, ոչ մեկն էլ չի վայելելու այդ իշխանությունը: Բռնի ուժով, արյան ճանապարհով ոչ մեկը չի վայելել ու չի վայելելու իշխանություն»:
«ՉԻ» նախորդ համարներում ներկայացրած «Նոր ժամանակներ» կուսակցության նախագահ Արամ Կարապետյանի «սուտ մատնությունների» շարքն այսօր ավարտում ենք: Ստորեւ ներկայացնում ենք ՆԺԿ ղեկավարի ներկայացրած եւս մի քանի հարցեր, որոնք ուղղված են Ռոբերտ Քոչարյանին, Սերժ Սարգսյանին եւ Աղվան Հովսեփյանին, ինչի համար էլ քրեական գործ է հարուցվել նրա նկատմամբ:
Եվ այսպես, հիշեցնելով, թե 1999-ին ով ինչ պաշտոն ուներ Հայաստանում, Արամ Կարապետյանը հարց է տալիս գլխավոր դատախազ Աղվան Հովսեփյանին, թե ովքե՞ր օգտվեցին հոկտեմբերի 27-ի սպանություններից, ովքե՞ր դարձան առաջին դեմքեր, եւ չեղան խանգարողներ, ովքե՞ր են պայքարում նախագահի աթոռի համար: «Ես ժամանակ կունենամ անուն առ անուն ներկայացնելու նաեւ, թե ուժային կառույցներում, նախագահի աշխատակազմում, այլ երկրներում մարդիկ այդ դեպքից հետո ինչ պաշտոններ զբաղեցրեցին,- ասում է Արամ Կարապետյանն ու շարունակում իր հարցադրումները,- պրն Հովսեփյան, հետաքրքրվե՞լ եք արդյոք, թե այդ օրերին օտարերկրյա այլ դիվանագետներ եղե՞լ են Հայաստանում, թե ոչ: Արդյոք նրանք որոշակի դեպքերում չե՞ն ներկայացրել այդ եղեռնագործության տարբեր պատճառները: Եթե այդ ամենը կատարվել է որպես միջազգային հանրության կողմից դատապարտվող գործողություն, տեռորիստական ակտ է բնութագրվում, ի՞նչ եք կարծում, դրանից հետո որոշակի երկրների կողմից լռելյայն ընդունելը այն, ինչ կատարվում է Հայաստանում. ոչ լեգիտիմ Ռոբերտ Քոչարյան ու հիմա էլ փորձ է արվում Սերժ Սարգսյանին, չի՞ բնութագրում այն ամենը: Տրամաբանությունն ասում է, որ որոշակի դեպքերի համար ինչ-որ մարդիկ գուցե մասնակից են եղել այս ամենին: Ուզում եմ տրամաբանական կապը շարունակել: Պրն Հովսեփյան, եթե Մեղրու հարցի քննարկումից հետո կատարվել է այսպիսի բան, Դուք, որ ունեք բարձրագույն կրթություն, իսկապե՞ս որեւէ տրամաբանական կապ այս ամենի մեջ չեք տեսնում: Այդ դեպքում ես ձեզ կարող եմ ասել, ցավոք սրտի, Ժնեւում եթե Հեյդար Ալիեւը չհրաժարվեր ստորագրել այդ պայմանագիրը, որը բոլոր այն ուժերի կողմից, որոնք մասնակից են եղել, հավաստվել է, ապա այդ ծրագիրը կարող էր դառնալ նորմալ, գործուն ծրագիր: Եվ այդ պարագայում երեւի Դուք տրամաբանորեն այդ ամենը կկապեիք իրար հետ»: Այստեղ Արամ Կարապետյանը մի եզրահանգման է գալիս, որ կա'մ Աղվան Հովսեփյանն իսկապես չի ցանկանում տեսնել այդ տրամաբանական կապը, կա'մ այդ կապն այնպիսին է, որ յուրաքանչյուր մարդ, ով այն կտեսնի եւ կփորձի հետաքննել մինչեւ վերջ, նվազագույնը կզրկվի իր աթոռից:
Շարունակելով հարցադրումները, որոնք լուրջ տեղեկություններ են պարունակում, Արամ Կարապետյանն ընդգծում է. «պրն Հովսեփյան, ինչպե՞ս պատահեց, որ այդ գործով շատ կարեւորագույն վկաներ, միանգամից, հախուռն ձեւով, որպես մի խումբ, հայտնվեցին ԱՄՆ-ում: Մեր ունեցած տվյալներով` ներկայացուցիչներից մեկին, որը հստակ շփվել է այդ խմբի հետ, ուղղակիորեն դուրս են բերել ԱՄՆ, երկիր, որը տեռորիզմի դեմ է պայքարում: Ինչո՞ւ չեք փորձել այդ մարդկանց էքստրադիցիայով բերել ու պարզաբանել: Չէ՞ որ այդ մարդիկ կարեւորագույն վկաներ են: Եթե ձեր ցանկությունները իրավամբ ճշմարտացի են»: Ապա Նոր ժամանակների» ղեկավարը հիշեցնելով այն, որ իր նախորդ տեսահոլովակներին Աղվան Հովսեփյանը պատասխան էր ուղարկել, թե դրանցով հետաքրքրվելն իր իրավասությունների մեջ չի մտնում, այսպիսի առաջարկ է անում. «Պրն Հովսեփյան, հեռուստատեսությամբ ասեք, թե որն է ձեր իրավասությունների սահմանը: Այն, որ գծել են Ռոբերտ Քոչարյանն ու Սերժ Սարգսյա՞նը, թե՞ այն, ինչը նախատեսված է ՀՀ Սահմանադրությամբ եւ օրենքներով: Իսկ եթե սահմանները գծում են գործադիրի ներկայացուցիչները, այդ դեպքում դրանք կլինեն այնպիսին, որոնք դուք պաշտպանում եք»:
Արամ Կարապետյանը եւս մեկ անգամ հիշեցնում է Ռոբերտ Քոչարյանին ու Սերժ Սարգսյանին, որ արյունը երբեք չի կորում, որ երբեւէ չի եղել դեպք, երբ անմեղ մարդիկ, որոնք փորձել են պաշտպանել իրենց հայրենիքը, ընտանիքը, արժանապատվությունը, գնդակահարվել կամ սպանվել են, այդ արյունը կորել է: Նա նաեւ հիշեցնում է, որ միշտ փորձել են իրեն ծաղրել եւ ասել, թե «մենք ոչինչ չենք հասկանում քաղաքականությունից, որ ճանաչում էինք պետդումայի, կոնգրեսի պահակներին եւ այլն: Պրն Սերժ Սարգսյան, Լեւոն Տեր-Պետրոսյանի այցից հետո է՞լ հիմա նույնը պիտի կրկնեք, թե հիմա էլ մենք ասենք, որ դուք ընդհանրապես այնտեղ որեւէ մեկին չեք ճանաչում: Եւ միայն ձեր աթոռն է այնտեղ հարգանքի արժանի, ու հայ ժողովրդի նկատմամբ ռուսական տարբեր չինովնիկների ունեցած սերը: Բայց ի՞նչ կապ ունի, թե մենք ում ենք ճանաչում, իսկ դուք` ում: Դուք որպես մարդ, ՀՀԿ ղեկավար, քաղաքական եւ վարչական գործիչ, առանց որեւէ մեկին ճանաչելու, կարո՞ղ եք մի նորմալ միտք, բացի «Առաջ Հայաստան» կարգախոսից արտահայտել, որի հետ կա՛մ կարողանանք համաձայնվել, կա՛մ քննադատել, կա՛մ քննարկել, քանզի քաղաքականությունը պահանջում է ծրագրերի, մտքերի եւ բավականաչափ ուղենիշների ներկայացում: Պրն Քոչարյան, Դուք եւ ձեր լրատվական միջոցները 5 տարի շարունակ ինձ փորձել եք ներկայացնել որպես ՌԴ տարբեր ծառայությունների գործակալ, բայց հիմա պարզ է, որ ես Հայաստանի գործիչ եմ եւ որեւէ երկրի վրա չեմ աշխատում` բացի Հայաստանից: Ես լավ եմ վերաբերում ե՛ւ ՌԴ-ին, ե՛ւ ԱՄՆ-ին, ե՛ւ Ֆրանսիային, ե՛ւ Իրանին, որտեղ հայկական գաղութները կարողանում են հարստանալ: Բայց ես կամ ու մնում եմ Հայաստանի գործիչ: Ուզում եմ ձեզ հարց տալ, պրն Քոչարյան, ճանաչո՞ւմ եք արդյոք իշխանության վերին օղակներում աշխատող մարդու, որը երեւի թե ունի «Նարիմանով» ծածկանուն, որը, ասում են, ստացել է վաղուց, ո՞վ է այդ մարդը: Սերժ Սարգսյանին եմ ուզում հարց տալ: Ասում են, որ Հայաստանի վերին քաղաքական օղակներում կա մարդ, որը հիմա բավականին բարձր պաշտոն է զբաղեցնում, ունի «Սարդ» («Պաուկ») ծածկանուն, ո՞վ է այդ մարդը: Եվ ուզում եմ այն մարդուն, որը կոչված է հսկելու ամեն ինչ, հարց տալ. ինչո՞ւ Յուպիտեր, ինչո՞ւ եք վերցրել, «Յուպիտեր» ծածկանունը: Սա չի՞ բնորոշում ձեզ բոլորիդ: Որպես ՀՀԿ ղեկավար, որը շարունակությունն է Ազգային միացյալ կուսակցությանը, դուք ընդհանրապես ճանաչե՞լ եք Ստեփան Զատիկյանին, շփվե՞լ եք նրա հետ, որը Մոսկվայում մետրոն պայթեցնելու համար գնդակահարվեց...»:
Իսկ վերջում Արամ Կարապետյանը հավաստիացնում է, որ միեւնույն է, ժողովուրդը հաղթելու է, եւ եթե այնպես լինի, որ ուժային միջոցներով Սերժ Սարգսյանը դառնա ՀՀ նախագահ, ապա «ժողովուրդ, հիշեք, ոչ մեկն էլ չի վայելելու այդ իշխանությունը: Բռնի ուժով, արյան ճանապարհով ոչ մեկը չի վայելել ու չի վայելելու իշխանություն»:
chi.am
ԹԱԳՈՒՀԻ ԹՈՎՄԱՍՅԱՆ
No comments:
Post a Comment